ادوارد دست قیچی  ۱۰۵  دقیقه

کارگردان : تیم برتون

بازیگران : جانی دپ - ویونا ریدر - دایان ویِست

استودیو : تونتیث سنچوری فاکس فیلم کورپوریشن

سال تولید : ۱۹۹۰ - آمریکا

امتیاز فیلم : " تماشاگران ۱۰/۸.۰   و منتقدین ۱۰/۷.۴"

خلاصه :

پگی (دایان ویِست ) فروشنده یک مارک لوازم آرایشی برای پیدا کردن مشتری به قصری در حومه شهر می رود و در آنجا با موجودی شبه انسان مواجه میشود که به جای دست چند قیچی دارد .او این موجود را که ادوارد دست قیچی (جانی دپ ) نامیده میشود به همراه خود به خانه اش میبرد و در آنجا ادوارد که دارای عواطف انسانی است عاشق کیم (ویونا ریدر) دختر جوان خانواده میشود.

درباره فیلم :

حاصل اولین کار مشترک تیم برتون و جانی دپ ، یک شاهکار از آب درآمده. تیم برتون که استاد مسلم فانتزی در هالیوود است و در این فیلم بهترین انتخاب زندگیش را انجام میدهد، و به حق جانی دپ به خوبی از پس کار بر می آید. پس از تماشای فیلم احساس میکنید که این ادوارد دست قیچی است که در بقیه فیلمها نقش جانی دپ را بازی میکند. فضا سازی و رنگهای روشن و براق (بر خلاف دیگر کارهای برتون که معمولا در فضاهای تیره شکل میگیرد) به این اثر حالتی جادویی بخشیده. در فیلمهای برتون هیچگاه نمیفهمید داستانی کودکانه برای بزرگسالان تعریف میشود یا اثری برای بزرگسالان به صورت کودکانه ساخته شده است. فضاهای فانتزی برتون هرگز قابل مقایسه با دیگر کارگردان های این ژانر حتی کسانی مثل پیتر جکسون نیست. بهترین تعریف برای درک فضای فیلمهای برتون این است که تجسم کنید " فرانکشتاین به جای آلیس به سرزمین عجایب رفته باشد."
برتون به عوامل فیلمهای خود پایبند است تا جایی که به طور مثال ۱۵ بازیگر در ۱۵ فیلم او نزدیک به ۵۰ نقش بازی کرده اند که مشهورترین این همکاری ها با جانی دپ است. بعد از ادوارد دست قیچی برتون و دپ در فیلمهای "اد وود ، اسلیپی هالو ، چارلی و کارخانه شکلات سازی ، عروس مرده ، سوئینی تاد و آلیس در سرزمین عجایب " نیز با هم همکاری داشته اند. به جز فیلمهای ذکر شده برتون فیلمهای خوب دیگری نیز چون " بت من ، بازگشت بت من ، بیتل جویس ، مریخ حمله میکند و ماهی بزرگ " را در کارنامه خود دارد. بردن ۹ جایزه و نامزدی اسکار و ۲۵ نامزدی دیگر حاصل کار وی میباشد. هرچند که تا بحال اسکار نگرفته ولی برای این استاد ۵۲ ساله هنوز وقت هست. هلنا بونهام کارتر ( سومین همسر وی ) از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۰ در هر ۶ فیلم او بازی کرده است.

و اما جانی دپ ( محبوب ترین هنرپیشه برای من ) که فکر میکنم در بین ۵ هنرپیشه برتر زنده قرار دارد برای خودش اسطوره ای است. برای پی بردن به بازی های خوب او باید تمام فیلمهایش را ببینید. هیچ شخصیت تکراری در کاراکتر هایش نمیبینید و مهمتر اینکه با دیدن فیلمهایش به هیچ گوشه ای از شخصیت اصلیش پی نمیبرید. بر عکس خیلی هنرپیشه های بزرگی مانند رابرت دنیرو و آل پاچینو که همیشه در پس نقششان یک دنیرو و پاچینو نهفته است. " عصبانی شدید؟ صبر کنید" هیچکس نمیتواند جک اسپارو در دزدان دریایی را با سوئینی تاد یا دنی براسکو یا سر جیمز در Finding Neverland مقایسه کند. دپ در هر فیلمی همانی است که میبینید. او در تمام کارهایش ( تقریبا ۵۰ اثر ) در همه طیف شخصیتی کار کرده است. " راضی نشدید ؟ صبر کنید" جانی دپ یک رکورد جالب دارد . بیشترین بازی در فیلمهایی که نقشش نام فیلم است! نقش "ادوارد دست قیچی در فیلم ادوارد دست قیچی" ، "گیلبرت گریپ در فیلم گیلبرت گریپ چه مرگشه؟" ، "اد وود در اد وود" ، "دون خوان در دون خوان مارکو" ، "دنی براسکو در دنی براسکو"  و "سوئینی تاد در سوئینی تاد." توانایی مثال زدنی او در بازیگری وی را یکی از اصلی ترین گزینه ها برای فیلمهای Biograohy کرده است. اد وود و دشمنان ملت در این گروه قرار دارند. این بازیگر به ظاهر جوان ( او نزدیک به ۵۰ سالگی است!) تا کنون سه نامزدی برای اسکار و ۵۲ نامزدی برای دیگر جوایز داشته و تاکنون  ۳۸ جایزه را به خانه برده است.
رابرت دنیرو گفته است " بدون جانی سینما یه چیزی کم داشت"

ادوارد دست قیچی داستان عواطف است داستان انسانیت، مظلومیت و بی گناهی و صد البته سوء تفاهم. اینکه موجودی شبه انسان با عواطف انسانی در بین انسانهای واقعی قرار گیرد ،دست آویز ده ها فیلم و داستان بوده مانند فرانکشتاین ، من روبات ( ویل اسمیت ) ، مرد دو صد ساله ( رابین ویلییامز ) یا حتی سری اکشن هایی مثل ترمینیتور. اما چه چیز ادوارد دست قیچی را منحصر به فرد کرده؟ مهمترین مسئله شخصیت ادوارد است. در جایی که همه به دنبال این هستند که ماشین ها را از نظر عواطف با انسان ها برابر کنند و یا از نظر قدرت و توانایی نسبت به انسانها قویتر جلوه بدهند، برتون کار عجیبی می کند: ادوارد از نظر عواطف انسانی از انسان ها برتر است و عواطف قویتری دارد! احترامی که او به پدرش ( مخترعش ) میگذارد در هیچ جای فیلم نمیبینیم . عشقش به کیم هیچ وجه تشابهی با احساسات دیگران ندارد. صداقت و معصومیت او حتی با کودکان هم قابل مقایسه نیست . عکس العمل او نسبت به نکات منفی عمیق تر از دیگران است و به جای خشم با غم ظهور میکند. در دوره ای که همه فیلمهایی میسازند با این مظمون که در آینده ماشینها ما و دنیا را فقط با تعقل و بدون احساس کنترل میکنند، برتون ماشینی میسازد که از ما انسان تر است. فقط یک لحضه تصور کنید به جای ماشینهای سری T در ترمینیتور موجوداتی مانند ادوارد در آینده به وجود بیایند. عشق ادوارد به کیم در طول فیلم به تماشاچی لذتی غیر قابل وصف میدهد، با اینکه میدانیم عشق یک شبه انسان به یک انسان هیچگاه نمیتواند پایانی مانند دیگر فیلمها داشته باشد ( البته اگر هندی باشد که آخرش به هم میرسند ) با این حال دعا میکنیم که یه اتفاقی بیافتد این دو تا به هم برسند. اما برتون به این معتقد است که همیشه مظلومیت پیروز نمیشود و همیشه حق به حق دار نمیرسد. از آنجایی که ادوارد دست قیچی فیلمی حسی است زیاد در مورد داستانش صحبت نمیکنم و پیشنهاد میکنم خودتان هنگام دیدن فیلم آن را حس کنید نه درک.
در این فیلم برتون به انسانها تلنگر میزند، انسانیت را به یادمان می آورد و گوشتزد میکند که به چه مسیر اشتباهی میرویم . انگار میگوید: آی آدما ،دارید انسانیت رو به کجا میکشونید؟ 
پرداخت داستان فیلم عالی ،فضا سازی بدون نقص ، تدوین عالی ولی نه فوق العاده و موسیقی دلنشین و متناسب از بارزترین نکات فیلم است. روایت داستان کسل کننده نیست و سراسر فیلم سرشار از صحنه های ناب است. طنز سیاه که از مشخصه های کارهای برتون در کارهای بعدی است در این فیلم بیشتر به صورت طنز موقعیتی دیده میشود. هرس درختان به اشکال مختلف ،آرایشگری ادوارد و صحنه هایی از این قبیل بی اختیار به شما لبخند هدیه میکند و در کنار آن صحنه هایی مانند غذا خوردن ادوارد همراه آن لبخند ، غم و خشم هم به ارمغان می آورد. من شخصا عاشق اون صحنه ای هستم که ادوارد تخت آبی رو سوراخ میکنه. در آن صحنه به چهره دپ دقت کنید . این فیلم به علاقه مندان بازیگری پیشنهاد میشود. هر چند بار که میتوانید فیلم را ببینید ولی چند بار باید مشخصا صورت و رفتار و فیزیک دپ را زیر نظر بگیرید. ادوارد دست قیچی حقیقتا یکی از دوست داشتنی ترین مخلوقات در سینماست.